Το Αίμα των Ξωτικών: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Λίγο μετά την ολοκλήρωση της τρίτης σεζόν της τηλεοπτικής μεταφοράς του «Witcher» ολοκλήρωσα και εγώ «Το Αίμα των Ξωτικών» του Sapkowski. Σε αντίθεση με «Το Σπαθί του Πεπρωμένου» και «Την Τελευταία ευχή», τα οποία περιλάμβαναν αποσπασματικές ιστορίες του αινιγματικού και βλοσυρού ασπρομάλλη γητευτή, ο συγγραφέας δίνει, αυτήν την φορά, στους αναγνώστες του ένα ολοκληρωμένο και μεστό μυθιστόρημα με αρχή, μέση και τέλος.

Όλες οι προηγούμενες περιπέτειες του γητευτή, με έναν παράξενο τρόπο, συνδέονται με την υφιστάμενη κατάσταση στην φανταστική ήπειρό του Sapkowski και τα αποτελέσματα αυτών οδηγούν στην σύσφιξη των σχέσεων των χαρακτήρων του συγκεκριμένου έπους. Στο «Σπαθί του Πεπρωμένου» άφησα χαρακτήρες να περιπλανιόνται ακατάπαυστα, ψάχνοντας ένα πλαίσιο να ενταχθούν και να ερμηνεύσουν την επιδείνωση των πολιτικών γεγονότων σε μια ήπειρο που βρίσκεται οριακά στα πρόθυρα ενός πολέμου από τον οποίο δεν διαφαίνεται, ούτε στο ελάχιστο, ποιος θα βγει νικητής ∙ αν υποθέσω πως υπάρχουν νικητές στους πολέμους.

Περιμένοντας πως ο τίτλος αναφερόταν σε κάποια μαζική σφαγή των αθάνατων ξωτικών από τους εγωκεντρικούς και αδηφάγους ανθρώπους, πέφτω έξω, κατά πολύ, και βλέπω πως ο συγγραφέας εντάσσει την Σιρίλα της Σίντρα στο πάνθεον των κεντρικών χαρακτήρων του έπους του. Το λιονταράκι της Σίντρα, αποτελώντας ένα κράμα ανθρώπου και ξωτικού και μήλο της έριδος όλης της ηπείρου, γίνεται από ένα «οικογενειακό βάρος» του Gerald και της Yennefer, σε ένα αυτοδύναμο χαρακτήρα, που απλά τυγχάνει να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.

Ο Sapkowski εξελίσσει τους όλους τους χαρακτήρες του και δεν αρκείται στο να δώσει στον αναγνώστη του δράση, ταχύτητα, πλοκή και μαγεία – τα οποία τα δίνει σε αφθονία – αλλά εστιάζει σε θέματα, τα οποία συναντώ, συνήθως, σε έργα λογοτεχνών που χαρακτηρίζονται από άκρατο ρεαλισμό. Η διαδικασία ενηλικίωσης της Σιρίλα, η ρατσιστική μανία των ανθρώπων απέναντι στα ξωτικά, τα οποία γκετοποιούνται και φτιάχνουν ομάδες αντεπίθεσης, η καπιταλιστική μανία του Νίλφγκαρντ αλλά και διαβίωση – ή, μάλλον, θα έπρεπε να πω επιβίωση; – του απλού λαού είναι τα θέματα στα οποία εστιάζει ο συγγραφέας. Ναι, σίγουρα, παρακολουθούμε τους τέσσερις πρωταγωνιστές, αλλά ο συγγραφέας φωτίζει σημαντικά το φόντο, στο οποίο αυτοί βρίσκονται. Πόλεμος, οικονομική και ηθική εξαθλίωση, δυστυχία και μιζέρια είναι συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι λαοί αυτής της ηπείρου και ο Sapkowski ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για αυτές, αφήνοντας αιχμές για τα πολιτικά συστήματα, εν γένει.

Ο Gerald σε αυτή την ξέφρενη κατάσταση προσπαθεί να ανοικοδομήσει την σχέση του με την πανίσχυρη Yennefer, έτσι ώστε να προστατεύσουν την Σιρίλα και για αυτόν τον σκοπό ταξιδεύει σε όλη την ήπειρό μαζί τους, προσπαθώντας, παράλληλα, να διατηρήσει μια ουδετερότητα, ως προς τα πολιτικά γεγονότα της ηπείρου, η οποία για πρώτη φορά στην πορεία του, ως σφαγέας τεράτων, φαίνεται να έχει κόστος. Η δράση λαμβάνει χώρα για πρώτη φορά στην γιορτή του «Μπελτέιν», μια γιορτή για την αρχή του καλοκαιριού και την έλευση του φωτός, γεγονός που συσχετίζεται, έντεχνα, με την διαδικασία ενηλικίωσης της Σιρίλα, η οποία «ανθίζει». Ωστόσο, η «μαγεία» της συγκεκριμένης γιορτής, μάλλον, δεν είναι αρκετά ισχυρή για να φέρει το φως της άνοιξης και καλοκαιριού στις ζωές των πρωταγωνιστών και οι ίδιοι θα προσπαθήσουν να αφουγκραστούν το πεπρωμένο τους, έχοντας, ως πατρίδα, ο ένας τον άλλον.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει με «Το Αίμα των Ξωτικών» την πραγματική αρχή της σειράς βιβλίων του «Witcher» και δίνει στο αναγνωστικό του κοινό ένα ευρύ και μαγευτικό κράμα φαντασίας, δράσης και προβληματισμού για την πολιτική, την ουδετερότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις και, τελικά, την ίδια την ζωή.

Καλή Ανάγνωση.

Υ.Γ «Το Αίμα των Ξωτικών» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σελήνη» και την μετάφραση από τα πολωνικά υπογράφει η Ναταλία Σκανδάλη.