Κόκκινο, Λευκό και Βασιλικό Μπλε

Τι μπορεί να συμβεί όταν ο γιος της Προέδρου των ΗΠΑ ερωτεύεται τον πρίγκιπα της Ουαλίας; Από τη στιγμή που η μητέρα του αναδείχτηκε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Άλεξ γίνεται το αμερικανικό ισοδύναμο ενός πρίγκιπα. Είναι όμορφος, χαρισματικός και πανέξυπνος ― η ιδανική στρατηγική μάρκετινγκ για να προσεγγίσει ο Λευκός Οίκος τους μιλένιαλ ψηφοφόρους. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: ο Άλεξ έχει μια διαμάχη με έναν πραγματικό πρίγκιπα, και συγκεκριμένα τον διάδοχο του βρετανικού θρόνου, τον πρίγκιπα Χένρι. Το περιστατικό αποκτά τεράστιες διαστάσεις και μπορεί να προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο. Οι δύο πλευρές, για να καθησυχάσουν τα ΜΜΕ, σκηνοθετούν μια ανακωχή. Ο Άλεξ και ο Χένρι δεν χρειάζεται να συμπαθούν ο ένας τον άλλο, πρέπει απλώς να υποκριθούν ότι είναι φίλοι. Αυτό είναι το καθήκον τους προς την οικογένειά τους και την πατρίδα τους. Και τότε συμβαίνει κάτι που κανείς δεν προέβλεψε. Ο Άλεξ μπλέκεται σε ένα μυστικό ειδύλλιο που απειλεί να εκτροχιάσει την προεκλογική εκστρατεία της μητέρας του και να προκαλέσει ρήγμα ανάμεσα στα δύο έθνη. Μπορεί η αγάπη να σώσει τον κόσμο τελικά; Πού θα βρούμε το θάρρος και τη δύναμη για να είμαστε οι άνθρωποι που πρέπει να είμαστε; Και πώς μπορούμε να μάθουμε να αφήνουμε τα αληθινά μας χρώματα να λάμπουν;

Ο Πύργος του Χελιδονιού: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Ο κόσμος έχει βυθιστεί στον πόλεμο. Η Σύρι, το παιδί της προφητείας, έχει εξαφανιστεί. Ενώ, φίλοι και εχθροί την αναζητούν, εκείνη ζει ως μέλος μια μικρής συμμορίας ληστών, ελεύθερη για πρώτη φορά στη ζωή της. Όμως, ο κλοιός γύρω της στενεύει. Ο Γκέραλτ, ο Γητευτής, έχει συγκεντρώσει μια ομάδα συντρόφων, μεταξύ των οποίων και ο Γιάσκιερ, η Μίλβα, ο Ρέγκις και ο Καχίρ, για να τη σώσουν. Ταυτόχρονα, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, έχουν στείλει αδίστακτους μισθοφόρους, για να την καταδιώξουν. Τα εγκλήματά της την έχουν κάνει διάσημη.

Ο Καιρός της Περιφρόνησης: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Η Ήπειρος βρίσκεται πριν το ξέσπασμα ενός τρομακτικού πολέμου. Το θεοκρατικό και καπιταλιστικό Νίλφγκαρντ συνεχίζει την επιτυχή εκστρατεία του, προς τον βορρά, και προσαρτά περιοχές και βασίλεια στην γη του, υποβιβάζοντας τα σε φέουδα του. Κάποιοι θεωρούν πως είναι ασφαλείς, κάποιοι θεωρούν πως δεν είναι και κάποιοι έχουν σταματήσει να τρέφουν αυταπάτες για ασφάλεια και ήσυχή ζωη. Ο λόγος για τους Gerald, Yennefer, Jaskier & την Ciri που στο, εν λόγω, πόνημα τους συναντώ στο σημείο, ακριβώς, που τους άφησα στο "Αίμα των Ξωτικών".

Οι Υπνοβάτες: 1888, Πάσενοβ ή Ρομαντισμός

Οι "Yπνοβάτες", η τριλογία του Χέρμαν Μπροχ που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1932, θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σύγχρονης λογοτεχνίας και ο συγγραφέας της ισάξιος των Προυστ και Τζόυς. Πρόκειται για μια τεράστια νωπογραφία που καλύπτει 30 χρόνια (1888-1918) από την ιστορία της Γερμανίας και όπου έρχονται να συναντηθούν η μυθιστορηματική αφήγηση με την ποίηση και τη φιλοσοφία. Ο Μπροχ στον πρώτο τόμο ζωντανεύει με απαράμιλλη δεξιοτεχνία το τέλος του 19ου αιώνα και το λογοτεχνικό στυλ της εποχής αφηγούμενος την ιστορία του Γιόαχιμ φον Πάσενοβ, που η οικογένειά του τον αναγκάζει να γίνει αξιωματικός παρά τη θέλησή του. Ο ήρωας όταν αρχίζει το βιβλίο έχει πλέον ενστερνιστεί τα σαθρά ιδεώδη του Πρωσικού μιλιταρισμού και ζει σε μια ατμόσφαιρα νοσηρού ρομαντισμού. Η γνωριμία του με μια γυναίκα ελευθερίων ηθών, τη Ρουτσένα, η φιλία του με τον Φον Μπέρτραντ, που εγκατέλειψε τον στρατό για να γίνει επιχειρηματίας, καθώς και η επιθυμία του πατέρα του να παντρευτεί την κόρη των γειτόνων τους, την Ελίζαμπετ, και να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι, τον φέρνουν αντιμέτωπο με ορισμένα διλήμματα. Μέσα από αυτά τα τυραννικά για τον ήρωα ερωτήματα ο Μπροχ αφήνει να διαφανεί το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνική συνοχή ενός κόσμου που αργοπεθαίνει και προαγγέλει την επερχόμενη αποσύνθεση. Οι "Yπνοβάτες", μυθιστόρημα επιβλητικό μα και προφητικό, καθώς το κεντρικό του θέμα, η κατάρρευση των ηθικών αξιών, προοιωνίζεται την άνοδο του Ναζισμού, είναι ένα πολυσύνθετο έργο που ο Μίλαν Κούντερα το χαρακτηρίζει ως "τον ακρογωνιαίο λίθο της παράδοσης του σύγχρονου Ευρωπαϊκού μυθιστορήματος".

Το Αίμα των Ξωτικών: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Για περισσότερο από έναν αιώνα, άνθρωποι, νάνοι, γνώμοι και ξωτικά ζούσαν μαζί σχετικά ειρηνικά. Όμως οι καιροί έχουν αλλάξει, η εύθραυστη ειρήνη έχει πλέον τελειώσει και οι φυλές μάχονται μεταξύ τους για άλλη μια φορά. Το μόνο καλό ξωτικό είναι το νεκρό ξωτικό. Ο Γκέραλντ της Ρίβια, ο πανούργος κυνηγός τεράτων γνωστός ως ο Γητευτής, αναμένει τη γέννηση ενός παιδιού που σύμφωνα με την προφητεία, θα έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, προς το καλό ή και προς το κακό. Καθώς η απειλή του πολέμου πλανιέται πάνω από την γη, σκοτεινές δυνάμεις κυνηγάνε το παιδί εξαιτίας των ασυνήθιστων δυνάμεων που κατέχει. Ο Γκέραλτ αναλαμβάνει το καθήκον να το προστατέψει... και για τον Γητευτή η ήττα δεν αποτελεί επιλογή.

Η Τελευταία Ευχή: Μια Περιπέτεια Του Γητευτή

Ο Γκέραλτ από τη Ρίβια, ο μεταλλαγμένος κυνηγός τεράτων που ενέπνευσε το διάσημο RPG "The Witcher" καθώς και μια σειρά από τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Πολωνία, χρησιμοποιεί την ευστροφία του και τις ανεξάντλητες υπερφυσικές του ικανότητες για να εξουδετερώνει τις σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν την ανθρωπότητα. Κάποτε, όμως, συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο σύνθετος από εκείνο που δείχνει: δεν είναι κάθε τερατόμορφο πλάσμα μοχθηρό και το ωραίο δεν είναι πάντοτε συνώνυμο του αγαθού. Ο Γητευτής: η Τελευταία Ευχή του Πολωνού ¨Τόλκιν" Άντζει Σαπκόφσκι. είναι το πιο δημοφιλές φάντασι της Ανατολικοευρωπαϊκής λογοτεχνίας, Επηρεασμένος από την Σλαβική και Βαλκανική μυθολογία ο Σαπκόφσκι δημιουργεί έναν από τους διασημότερους αντιήρωες της σύγχρονης λογοτεχνίας, τον Γητευτή Γκεραλντ της Ρίβια, μάγο, πολεμιστή, εκτελεστή που προσπαθεί να εφαρμόσει τους δικούς του ηθικούς κανόνες σε ένα κόσμο που δεν είναι τα πράγματα άσπρα η μαύρα, αλλά μια απόχρωση του γκρι. Η διάσημη αυτή σειρά που έχει κάνει τον συγγραφέα της έναν από τους σημαντικότερους της Πολωνίας.

Το Τρίτο Στεφάνι

Δε μπορώ, όχι, δε μπορώ να την υποφέρω πια!... Τι πληγή ειν' αυτή που μου 'στειλες θε μου; Τι αμαρτίες έχω κάνει για να με τιμωρείς τόσο σκληρά; Ως πότε θα 'μαι υποχρεωμένη να την ανέχομαι, να βλέπω τη μούρη της, ν' ακούω τη φωνή της, ως πότε; Δε θα βρεθεί επιτέλους κανένας στραβός χριστιανός να την πάρει, ν' απαλλαγώ απ΄ αυτό το έκτρωμα της φύσεως, που μ' άφησε ο πατέρας της για να μ' εκδικηθεί -που χαΐρι και προκοπή να μη δουν εκείνοι που δε μ' άφησαν να κάνω την έκτρωση!... Μα γιατί τους βλαστημάω; Δε ζούνε πια. Ούτε φταιν' εκείνοι. Φταίω εγώ που τους άκουσα. Σε τέτοια ζητήματα πρέπει ν' ακούει κανείς μόνο τον εαυτό του, κανέναν άλλον!... Όσο ήταν μικρή, παρηγοριόμουνα με τη σκέψη πως, μεγαλώνοντας, θ' άλλαζε. "Θ' αλλάξει!" έγεγα. "Θα στρώσει. Στο κάτω της γραφής, αργά ή γρήγορα, μια μέρα θα παντρευτεί. Θα τη φορτωθεί άλλος στην καμπούρα του." Μα δε βαριέσαι! Άδικα ήλπιζα. Όπως παν' τα πράγματα, μου φαίνεται πως θα μείνει γεροντοκόρη. Και πώς να μη μείνει γεροντοκόρη τέτοια που είναι; Αχ, ας όψεται εκείνο το τέρας, η Ερασμία, που την κατέστρεψε με τις κατηχήσεις της. Ποιος άντρας θα γυρίσει, σας παρακαλώ, να την κοιτάξει ερωτικά έτσι που ντύνεται, έτσι που φέρεται, έτσι που μιλάει;