Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα εδώ

Οι αναφορές ήταν πολλές και σε διάφορα σημεία. Η πρώτη, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ήταν όταν, πιτσιρικάς ακόμη, άκουσα την μαθητική χορωδία του σχολείου "Hogwarts" στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου "Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Άζκαμπαν" να τραγουδά με στόμφο το "Double Trouble" και το τραγούδι κορυφωνόταν, πάντα, στο "Something wicked this way comes". Η δεύτερη αναφορά ήταν στο "American Horror Story: Freak Show". Εκεί, ένα διπρόσωπο, στην κυριολεξία, πνεύμα του Halloween, έρχεται και παίρνει τις ψυχές των "φρικιών", όταν αυτά παρουσιάζουν πρόγραμμα ψυχαγωγίας την ημέρα που πέφτει το πέπλο μεταξύ νεκρών και ζωντανών, δηλαδή, την ημέρα των Αγίων Πάντων. Κάπως έτσι, αποφάσισα να διαβάσω το "Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα εδώ". Άνηκε, και αυτό, στα "βιβλία - καβάτζα". Είχα προσπαθήσει να το διαβάσω παλαιότερα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Είχα πει, τότε, στον εαυτό μου: - "δεν είσαι έτοιμος να το κατανοήσεις, αυτό είναι". Όντως, έτσι ήταν. Έμεινε κρυμμένο στην βιβλιοθήκη μου για πάνω από 10 χρόνια.

Ο γέρος και η θάλασσα

Οι ήρωες που πρωταγωνιστούν στην εδώ ιστορία είναι δύο. Ο Σαντιάγκο, ένας φτωχός, Κουβανός ψαράς, και ένα μεγάλο ψάρι. Η υπόθεση απλή. Ο γέρο - Σαντιάγκο δεν έχει πιάσει ούτε λέπι, εδώ και 84 ημέρες. Την 85η ημέρα το καλάμι του λυγίζει και ένα ψάρι, μεγάλου όγκου, πιάνεται στο αγκίστρι του. Ο γέρο - Σαντιάγκο προσπαθεί να το ανασύρει από το υδάτινο περιβάλλον του και αυτό, όπως είναι φυσικό, αντιστέκεται σθεναρά.

Moby Dick ή Η Φάλαινα

"Λέγε με Ισμαήλ. Πριν από μερικά χρόνια -δεν έχει σημασία πόσο ακριβώς- έχοντας λίγα ή καθόλου χρήματα στο πουγκί μου και τίποτα ιδιαίτερο που να με ενδιαφέρει στη στεριά, σκέφτηκα να ταξιδέψω λίγο στη θάλασσα και να δω το υδάτινο μέρος του κόσμου. Είναι ένας τρόπος που έχω να διώχνω το σπλήνιασμα και να ρυθμίζω το κυκλοφοριακό. Όταν πιάνω τον εαυτό μου να στραβώνει το στόμα όταν μες στην ψυχή μου είναι Νοέμβρης υγρός, που ψιλοβρέχει όταν πιάνω τον εαυτό μου να σταματάει άθελα μπρος σε φερετροπωλεία και να γίνεται ουραγός κάθε κηδείας που συναντώ και ειδικά όταν οι υποχονδρίες μου με κυβερνούν τόσο, που χρειάζεται ένας δυνατός ηθικός φραγμός να με εμποδίσει να βγω επίτηδες στο δρόμο και μεθοδικά να ρίξω χάμω τα καπέλα του κόσμου - τότε θεωρώ πως ήρθε πια η ώρα να μπαρκάρω, όσο πιο γρήγορα μπορώ. Είναι το δικό μου υποκατάστατο του πιστολιού και της σφαίρας. Με μια φιλοσοφική χειρονομία όλο μεγαλοπρέπεια, ο Κάτων ρίχνεται πάνω στο σπαθί του εγώ παίρνω ήσυχα το πλοίο. Δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό σ' αυτό. Αν το ήξεραν έφτανε όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, με τον τρόπο τους, αργά ή γρήγορα, θα έτρεφαν πάνω-κάτω τα ίδια αισθήματα με μένα για τον ωκεανό.

Ο Γλάρος Ιώναθαν Λίβινγκστον

Όταν γνώρισα την Μαρία είχα πάθει σοκ. Δεν περίμενα να γνωρίσω ένα τόσο ελεύθερο πνεύμα και να του δώσω χώρο στην ζωή μου, ζωή η οποία όσο και αν είχε ξεστρατίσει από τις χαρές της φοιτητικής ζωής, περιείχε ακόμη πολλά κουτιά για "τσάκισμα". Έχει κάτι το κεχριμπαρένιο στο δέρμα της, που την κάνει να λαμπυρίζει στον ήλιο, γελάει δυνατά, επειδή χαίρεται κάθε στιγμή που περνάει, ερωτεύεται αχαλίνωτα και απόλυτα τον εκάστοτε σύντροφο της και τους φίλους της και βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση του εαυτού της.

4 3 2 1

Ανοίγοντας τον υπολογιστή, πατώ το play στην εκπομπή - "κονσέρβα", για την ακούσω μετά την δουλειά. Το θέμα ήταν ο Paul Auster. Με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο "4 3 2 1". Καλεσμένη στην εκπομπή ήταν η Μαρία Ξηλούρη, μεταφράστρια του "4 3 2 1". Μεταξύ της οικοδέσποινας και της καλεσμένης δημιουργήθηκε ένας απολαυστικός και γόνιμος διάλογος για την σταδιοδρομία του δημιουργού στην γραφή και για την έννοια και την ιδέα του "μεγάλου αμερικανικού μυθιστορήματος". Δεν ξέρω αν ήταν η αγάπη αυτών των δύο γυναικών για το συνολικό έργο του Paul Auster, που με έκαναν να θέλω να το διαβάσω, ή το γεγονός οτί εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή το έβλεπα σε κάθε βιτρίνα βιβλιοπωλείου. Ίσως, η επιθυμία να γεννήθηκε και απ'τα δύο.

Aύγουστος

Είχα δει, αρκετές φορές, να εμφανίζεται στην αρχική του προφίλ μου, στο "Goodreads", το εξώφυλλο του "Stoner" του John Williams από τις εκδόσεις "Gutenberg". Οι κριτικές που απέσπασε - και συνεχίζει να αποσπά - ήταν και είναι, ως επί το πλείστον, διθυραμβικές. Ωστόσο το γεγονός αυτό, δεν στάθηκε αρκετό για να με κάνει να αγοράσω …

Να με φωνάζεις με το όνομά σου

Ο Έλιο, ένας δεκαεπτάχρονος στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Ο Όλιβερ, ένας νεαρός ερευνητής, φιλοξενούµενος για το καλοκαίρι στο σπίτι των γονιών του Έλιο. Οι δυο τους θα ζήσουν ένα αιφνίδιο, παράφορο ειδύλλιο µε φόντο την Ιταλία της δεκαετίας του ’80. Απροετοίµαστοι για τις συνέπειες της αµοιβαίας τους έλξης, οι ατέλειωτες καλοκαιρινές µέρες τούς παρασύρουν σε εναλλασσόµενα ρεύµατα εµµονής, σαγήνης και πόθου. Αψηφώντας τους κινδύνους, οι δυο τους συγκλίνουν προς κάτι που φοβούνται ότι δεν θα ξαναβρούν ποτέ: την απόλυτη σύνδεση µε έναν άλλο άνθρωπο. Μπεστ σέλερ των New York Times, USA Today, Los Angeles Times Βιβλίο της χρονιάς σύµφωνα µε το Publishers Weekly και τη Washington Post Στο βιβλίο βασίστηκε η οµότιτλη ταινία µε πρωταγωνιστές τους Armie Hammer και Timothee Chalamet που απέσπασε Όσκαρ διασκευασµένου σεναρίου.

Φαρενάιτ 451

Είναι υπέροχη δουλειά. Τη Δευτέρα καις Μιλλέυ, την Τετάρτη Ουίτμαν, την Παρασκευή Φώκνερ, τα κάνεις στάχτη, μετά καις και τις στάχτες. Αυτό είναι και το σλόγκαν μας." Αυτά είναι τα λόγια του Γκάυ Μόνταγκ στην νέα του γειτόνισσα, Κλαρίς ΜακΚλέλλαν. Η δεκαεπτάχρονη έρχεται να ανατρέψει την καθημερινότητα του Γκάυ Μόνταγκ με μόνο μια ερώτηση. "Είσαι ευτυχισμένος;" Η απάντηση δεν έρχεται αυτόματα και σε αυτό το σημείο ο Μόνταγκ αρχίζει να υποψιάζεται πως, στην πραγματικότητα, στην οποία ζει, κάτι δεν είναι σωστό. Ο Μόνταγκ συνειδητοποιεί πως, όντως, κάτι δεν πάει καλά, όταν το πυρονομικό σώμα ενημερώνεται για το σπίτι στον αριθμό 11 της οδού Ελμ. Ένα σπίτι, του οποίου η σοφίτα, είναι γεμάτη βιβλία. Οι πυρονόμοι, πριν κάψουν και την τελευταία σελίδα ανθρώπινης γνώσης, προειδοποιούν την ηλικιωμένη, στην οποία ανήκει το σπίτι, να απομακρυνθεί. Αυτή αρνείται και ανάβει το σπίρτο και γίνεται, και αυτή και το βιός της, παρανάλωμα του πυρός.

Το μυστικό του Brokeback Mountain

Τα διηγήματα είχαν όλα κοινό παρονομαστή. Το αδιέξοδο. Οι επιλογές που στερεύουν. Άνθρωποι εγκλωβισμένοι, άλλοτε σε ορατά και άλλοτε σε αόρατα κελιά. Κελιά είπα; Όχι. Κλουβιά, όχι κελιά. Τα κελιά έχουν, παραδόξως, κάτι στην χροιά τους που τα κάνει ευάερα. Τα κλουβιά, όμως, είναι στενά και κλειστοφοβικά. Όσοι βρίσκονται μέσα σε κλουβιά αναπνέουν με το ζόρι. Αυτοί είναι οι χαρακτήρες τις Άννυ Πρου. Ήρωες, οι οποίοι προσπαθούν ή προσπάθησαν να ευτυχίσουν και δεν τα κατάφεραν. Ήρωες, των οποίων η ζωή, σε κάποιο άλλο, ποιο σύγχρονο, πλαίσιο θα ήταν ευτυχέστερη. Ήρωες, των οποίων η ζωή ξεγλιστρά από τα χέρια τους, σαν να ήταν νερό. Ήρωες καφκικοί.

Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια

"Σκοτώστε όσες κίσσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε ότι είναι αμαρτία να σκοτώνεις τα κοτσύφια". Αυτή είναι η συμβουλή του δικηγόρου Άττικους Φιντς στα παιδιά του, καθώς ο ίδιος αποφασίζει να υπερασπιστεί στο δικαστήριο το πραγματικό "κοτσύφι" αυτής της υπέροχης ιστορίας, έναν νεαρό μαύρο... Μέσα από τα παιδικά μάτια της Σκάουτ και του Τζεμ Φιντς, η Χάρπερ Λη εξερευνά με αναντίρρητη εντιμότητα και αστείρευτο χιούμορ τον παραλογισμό της στάσης των ενηλίκων απέναντι στις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις στον Αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του '30. Τα φαινομενικά γαλήνιο και ειρηνικό Μέικομπ της Αλαμπάμα είναι στην πραγματικότητα βουτηγμένο στην προκατάληψη, τη βία και την υποκρισία. Αλλά τη ναρκωμένη συνείδηση της πόλης θα συνταράξει το σθένος ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για δικαιοσύνη...