Η ιστορία που θα διηγηθώ είναι αληθινή. Συνέβη σ' εμένα τον ίδιο, πρόπερσι το καλοκαίρι. Αλλιώς παραδέχομαι ότι δεν θα την πίστευα. Θα έλεγα ότι, αν δεν είναι εντελώς πλαστή, γεννήθηκε στο μυαλό κάποιου που η μνήμη του, με την υπόγεια λογική του ονείρου, σύνδεσε δύο εντελώς άσχετα μεταξύ τους πράγματα, κάτι που έζησε αυτός ο άνθρωπος με κάτι που διάβασε ή άκουσε κάποια άλλη χρονική στιγμή και υπό διαφορετικές συνθήκες. Εδώ όμως αποκλείεται να έγινε κάτι τέτοιο. [...]
Όλοι περπατάμε. Άλλοι χρησιμοποιούν τα πόδια κι άλλοι τον νου αλλά ποιος είναι γρηγορότερος; Αυτός που είναι διαφορετικός ή αυτός που είναι όμοιος; Διαφορετικός από ποιον; Όμοιος με ποιον; Άραγε αν είσαι μοναδικός, μπορείς να επιβιώσεις; Και τι σημαίνει να είσαι μοναδικός; Σχετίζεται με το να είσαι αποδεκτός; Και ποιος είναι τόσο ισχυρός για να σε αποδέχεται ή να σε απορρίπτει; Μια μάνα μπορεί να απορρίψει; Ίσως και να μπορεί. Και τότε αρχίζουν όλα… με τα φτερωτά σανδάλια.
Η Ίζι είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να επιστρέψει από την Κέρκυρα στο αγαπημένο της Λονδίνο. Ώσπου στη σοφίτα του παμπάλαιου σπιτιού όπου έχει μετακομίσει γνωρίζει την Αριάνα, η οποία θέλει να φύγει από το «νησί της βροχής» πιο πολύ κι απ’όσο η ίδια. Βέβαια, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: η Αριάνα ζει στον 19ο αιώνα… Μαζί με το (πρώην) πιο αντιπαθητικό αγόρι της Άλκης της, τον Βικένδιος, η Ίζι προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που περιβάλλει την Αριάνα. οι δυο τους θα ακολουθήσουν ίχνη καλά κρυμμένα δε ένα αινιγματικό τετράδιο μουσικής, θα κυνηγήσουν φτερωτά λιοντάρια και θα γνωρίσουν την «πραγματική» Κέρκυρα, όπου το χθες μπλέκει με το σήμερα εκεί που δεν το περιμένεις.
Ο Σόρβαµ ξυπνάει σε ένα μυστηριώδες κάστρο, χωρίς να θυμάται πώς βρέθηκε εκεί. Το µόνο που ξέρει είναι ότι βρίσκεται χωµένος στα βουνά και ότι έχει ένα φρέσκο και μεγάλο τραύµα στο μπράτσο του. Το µόνο που θυμάται είναι ότι εγκατέλειψε το χωριό του, το Τέλος του Κόσμου, για να ξεφύγει από το παρελθόν του. Ο µόνος άνθρωπος που συναντά είναι ένας γέρος υπηρέτης, που φροντίζει το τραύµα του και του προσφέρει ένα φλιτζάνι πασιφλώρα, έναν χάρτη κι ένα ρολόι, για να µη χαθεί στον χώρο και στον χρόνο. Ο μυστηριώδης οικοδεσπότης του εγκαταλελειμμένου κάστρου επιθυμεί να μείνει αφανής, ενώ έξω από την καγκελένια πύλη παραµονεύει µια αγέλη λιονταριών. Πρόκειται άραγε για το Κάστρο του Χρόνου, για το οποίο τον προειδοποιούσε η γιαγιά του στα παραµύθια της όταν ήταν µικρός; Κι αν ναι, πώς µπορεί να ξεφύγει πριν παγώσει ο Χρόνος και χαθεί µέσα του;
Οι πάγοι λιώνουν, ένας αρχαίος μετεωρίτης φανερώνεται και η Γη ερημώνει. Οι μόνοι άνθρωποι που δεν προσβάλλονται από τον ιό που εξαπλώνεται είναι εκείνοι που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη μετάλλαξη μιας σειράς γονιδίων. Οι επιζήσαντες κατοικούν σε υπόγειες πόλεις και το μόνο που τους συνδέει με τη ζωή στη Γη είναι η μνήμη· ωστόσο κάποιοι λίγοι μοιράζονται τον πόθο της επιστροφής.
Τι κοινό μπορεί να έχει ένας δικηγόρος με έναν ναυτικό και έναν διάσημο δημοσιογράφο; Μία γυναίκα που βρίσκεται στη φυλακή για ένα αποτρόπαιο έγκλημα με μία άλλη, της διπλανής πόρτας; Έχει κάτι κοινό ένας σεφ με έναν Αλβανό οικονομικό μετανάστη που εργάζεται ως οικοδόμος; Είναι ικανοί όλοι οι άνθρωποι να αγαπήσουν, να ερωτευτούν, να εργαστούν και να ζήσουν ελεύθερα; Κι αν ναι, έχουν αυτό το δικαίωμα; Μέσα από τους κύκλους της ζωής και τις κοινωνικές νόρμες, αναπτύσσονται σε αυτό το μυθιστόρημα δύο ιστορίες. Δύο ιστορίες με ένα νήμα δεμένες, ακριβώς όπως δένονται οι ζωές των ανθρώπων έξω από τα βιβλία, στη ζωή. Επιλογές σωστές ή λανθασμένες που επηρεάζουν περισσότερους ανθρώπους από αυτούς που φανταζόμαστε, αγάπες διαφορετικές ή άλλες περισσότερο συνηθισμένες, πόθοι κι ανάγκες, στοργή και βία, έρωτες περαστικοί και άλλοι που αποφασίζουν να μείνουν, φίλοι που στηρίζουν την ώρα που όλοι απομακρύνονται, εξομολογήσεις σπαρακτικές που θα σας κάνουν να κλάψετε και άλλες που θα σας θυμώσουν. Αυτό είναι το νέο μυθιστόρημα της Λίας Νικολάου που θα σας συναρπάσει.
«Όταν µιλάµε για τη ζωή του πατέρα µας, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη δική µας τη ζωή; Πάνω απ’ όλα, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη ζωή όλων των πατέρων του κόσµου, τη ζωή όλων των δυνητικών αναγνωστών µας; Δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση σε αυτό το ερώτηµα. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχε νόηµα η γραφή αυτού του βιβλίου αν ένιωθα πως αφορά µονάχα τον άνθρωπο που γνώρισα. Έχει νόηµα και λόγο ύπαρξης µονάχα αν έχω κατά νου σε κάθε σελίδα ότι αυτή θα είναι µια αφήγηση που θα αφορά τον κάθε άγνωστο, τον κάθε πατέρα και την κάθε µητέρα, τον κάθε γιο και την κάθε κόρη που δεν γνώρισα ποτέ.» Και αν τελικώς η µνήµη δεν είναι άλλο παρά διάσπαρτα νησιά µέσα σε µιαν απέραντη θάλασσα λήθης; Με άλλα λόγια, µήπως είµαστε όσα έχουµε ξεχάσει; Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περνά από το ένα νησί στο άλλο, αναζητώντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονόµος που παρατηρεί το παρελθόν του σύµπαντος τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του. Τι βρίσκει; Οικογενειακά θαµµένα µυστικά, φόνους, τραύµατα που ταξιδεύουν µέσα στον χρόνο, ανολοκλήρωτους έρωτες, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν µια ανώµαλη διαδροµή µέσα από την οποία ο αφηγητής προσπαθεί να βρει τις χαµένες συνδέσεις: µε τον εαυτό του, πρωτίστως όµως µε τους άλλους γύρω του.
Κατάφερα να επιλύσω αυτόν τον εξελικτικό γρίφο μεταβάλλοντας την υπάρχουσα προσέγγιση. Έως σήμερα, η επιστημονική κοινότητα αντιμετώπιζε την ομοφυλοφιλία σε μη συσχέτιση με άλλα γενετήσια και αναπαραγωγικά φαινόμενα. Σύμφωνα με τη θεωρία μου, όμως, η ομοφυλοφιλία συνδέεται με αυτά. Λόγου χάριν, διάφορα είδη μεταβάλλουν το φύλο τους με πλήρη λειτουργική επιτυχία προκειμένου να αναπαραχθούν, και αυτό συμβαίνει υπό τις ίδιες συνθήκες με τις οποίες επέρχεται και η ομοφυλοφιλία: όταν το έτερο φύλο -είτε αρσενικό είτε θηλυκό- δεν είναι διαθέσιμο ή και προσβάσιμο. Η έρευνά μου με οδήγησε στο συμπέρασμα πως ένα σύνολο μηχανισμών και τρόπων αναπαραγωγής έχει αναπτυχθεί για την αποφυγή της συνθήκης της «μη διαθεσιμότητας» του έτερου φύλου: από τον διαδοχικό ερμαφροδιτισμό και την παρθενογένεση έως τη γυνογένεση και τη μακροχρόνια αποθήκευση σπέρματος εκ μέρους ορισμένων θηλυκών. Στις σελίδες αυτές, μέσα από την εξέταση των παραπάνω μελετών περίπτωσης, θεμελιώνω τον νόμο του Κοντινότερου Διαθέσιμου, ο οποίος απαντάει στο πώς και γιατί εμφανίστηκε η ομοφυλοφιλία όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά και σε κάθε άλλο είδος που συναντάται. Εν κατακλείδι, η ομοφυλοφιλία εμφανίστηκε ως ένα εξελικτικό σταυροδρόμι· επήλθε, δηλαδή, ως ένα «τυχαίο» αποτέλεσμα της δράσης δύο αντιθετικών δυνάμεων της Φυσικής Επιλογής, οι οποίες περιγράφονται σε αυτό το σύγγραμμα... Εκτιμώ, λοιπόν, πως αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, είναι η τελική απάντηση της Εξελικτικής Βιολογίας στους λόγους εμφάνισης και διατήρησης του φαινομένου.
Ψεγάδια Τη μοναξιά του θρηνούσ' ο καθρέπτης· φανέρωνε, βλέπεις, απλόχερα και δίχως κολακείες όλα εκείνα τα ψεγάδια μας που ενοχικά πασχίζουμε να θάψουμε στις πιο ληθαργικές πτυχές της ύπαρξης ώστε ύστερ' ανενόχλητοι να πλέκουμε του εαυτού μας τα εγκώμια Ας μηρυκάζει, λοιπόν, τώρα το παράπονο ομολογουμένως του άρμοζε λίγο καιρός στην απομόνωση· από τόσες μετέωρες εξυψώσεις μας είχε προσγειώσει άλλωστε απότομα στο παρελθόν με τα καμώματά του πώς ήλπιζ' άραγε να μην του χρεωθεί όλη αυτ' η αλόγιστη σπατάλη ειλικρίνειας; [Από την έκδοση]
Μια συνωμοσία στα όρια της ψύχωσης που διαπερνά τη λογική. Δυο πανομοιότυπα δίδυμα αδέρφια, ο Αλέξανδρος και ο Κωνσταντίνος. Ο Αλέξανδρος ένιωθε πάντα κάτι διαφορετικό μέσα του, κάτι που δεν μπορούσε να το προσδιορίσει. Κάποια στιγμή διαβάζει το βιβλίο του πασίγνωστου ψυχίατρου πατέρα του που αναφέρεται σ’ εκείνον. Οι λέξεις αποκτούν τρομακτικές διαστάσεις. Και τότε ξεκινά ο όλεθρος. Ένας θάνατος και μια αναπότρεπτη θυσία. Ένας παππούς φύλακας άγγελος. Μήπως όλα είναι στη φαντασία του Αλέξανδρου; Ή πράγματι τον καταδιώκουν; Ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και την παράνοια. Στον έρωτα και τον θάνατο. Στην παρανομία και τον φόβο. Με ανατροπές που κόβουν την ανάσα, καθώς ένα χέρι θα γυρίσει την κλεψύδρα. Για να πει αυτή τη φορά την αλήθεια. Αλλά… ένας φόνος δεν είναι ποτέ αρκετός. «Με λένε Αλέξανδρο και το πρώτο που έμαθα να λέω ήταν το όνομά μου».
Nikolas in Bookland 