Ένας Γιος

"Ο μπαμπάς μ’ έπιασε από τους ώμους κι έγινε κατακόκκινος. ‘‘Μη φορέσεις ποτέ ξανά γυναικεία ρούχα, ακούς τι σου λέω; Ακούς τι σου λέω, Γκίγε;’’ Και είπε: ‘‘Την επόμενη φορά που θα σ’ ακούσω να λες μπροστά στους θείους ότι όταν μεγαλώσεις θέλεις να γίνεις Μαίρη Πόππινς, σου τ’ ορκίζομαι ότι... σου τ’ ορκίζομαι ότι...’’". Ο Γκίγε δίνει την εικόνα ενός παιδιού χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δείχνει ευτυχισμένος, είναι επιμελής και φρόνιμος μαθητής της Δ΄ δημοτικού και κάνει πολύ στενή παρέα με μια συμμαθήτριά του από το Πακιστάν, τη Ναζία. Η μαμά του Γκίγε εργάζεται στο Ντουμπάι και είναι εντελώς απούσα, ο μπαμπάς του έχει προσφάτως βγει στην ανεργία, και ο μικρός -που δεν μιλάει για τη μητέρα του- έχει ως μοναδικό πρότυπο τη Μαίρη Πόππινς. Η δασκάλα του αρχίζει να διαισθάνεται πως κάτι δεν πάει και τόσο καλά. Πιστεύει πως η εξάρτησή του από την -εξιδανικευμένη στη φαντασία του μικρού- Μαίρη Πόππινς είναι μόνον η ορατή κορυφή ενός παγόβουνου, και ζητά τη βοήθεια της ψυχολόγου του σχολείου. Με τη σειρά της, η ψυχολόγος ζητά από τον Γκίγε να της ζωγραφίσει κάποιες εικόνες από την καθημερινότητά του, κι έτσι απλώνονται μπροστά της τα κομμάτια ενός πολύ σύνθετου παζλ...

Ο Πύργος του Χελιδονιού: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Ο κόσμος έχει βυθιστεί στον πόλεμο. Η Σύρι, το παιδί της προφητείας, έχει εξαφανιστεί. Ενώ, φίλοι και εχθροί την αναζητούν, εκείνη ζει ως μέλος μια μικρής συμμορίας ληστών, ελεύθερη για πρώτη φορά στη ζωή της. Όμως, ο κλοιός γύρω της στενεύει. Ο Γκέραλτ, ο Γητευτής, έχει συγκεντρώσει μια ομάδα συντρόφων, μεταξύ των οποίων και ο Γιάσκιερ, η Μίλβα, ο Ρέγκις και ο Καχίρ, για να τη σώσουν. Ταυτόχρονα, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, έχουν στείλει αδίστακτους μισθοφόρους, για να την καταδιώξουν. Τα εγκλήματά της την έχουν κάνει διάσημη.

Ο Καιρός της Περιφρόνησης: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Η Ήπειρος βρίσκεται πριν το ξέσπασμα ενός τρομακτικού πολέμου. Το θεοκρατικό και καπιταλιστικό Νίλφγκαρντ συνεχίζει την επιτυχή εκστρατεία του, προς τον βορρά, και προσαρτά περιοχές και βασίλεια στην γη του, υποβιβάζοντας τα σε φέουδα του. Κάποιοι θεωρούν πως είναι ασφαλείς, κάποιοι θεωρούν πως δεν είναι και κάποιοι έχουν σταματήσει να τρέφουν αυταπάτες για ασφάλεια και ήσυχή ζωη. Ο λόγος για τους Gerald, Yennefer, Jaskier & την Ciri που στο, εν λόγω, πόνημα τους συναντώ στο σημείο, ακριβώς, που τους άφησα στο "Αίμα των Ξωτικών".

Το Άλλο Μονοπάτι

Η ιστορία που θα διηγηθώ είναι αληθινή. Συνέβη σ' εμένα τον ίδιο, πρόπερσι το καλοκαίρι. Αλλιώς παραδέχομαι ότι δεν θα την πίστευα. Θα έλεγα ότι, αν δεν είναι εντελώς πλαστή, γεννήθηκε στο μυαλό κάποιου που η μνήμη του, με την υπόγεια λογική του ονείρου, σύνδεσε δύο εντελώς άσχετα μεταξύ τους πράγματα, κάτι που έζησε αυτός ο άνθρωπος με κάτι που διάβασε ή άκουσε κάποια άλλη χρονική στιγμή και υπό διαφορετικές συνθήκες. Εδώ όμως αποκλείεται να έγινε κάτι τέτοιο. [...]

Οι Υπνοβάτες: 1903, Ες ή Η Αναρχία

Με το δεύτερο τόμο των Υπνοβατών, αρχίζει να διαφαίνεται το μυθιστορηματικό οικοδόμημα που επιχειρεί να στήσει ο Μπροχ. Γιατί, πέρα από τις επιμέρους λογοτεχνικές αρετές του έργου, ο αναγνώστης διακρίνει πλέον τους αρμούς της σύνθεσης του συγγραφέα. Ο Ες μοιάζει με τον Γιόαχιμ φον Πάσενοβ, στο βαθμό που νιώθει χαμένος σε έναν κόσμο που δεν τον αντιπροσωπεύει και προσπαθεί να αλλάξει τη μοίρα του. Διαφέρει γιατί, αντίθετα με αυτόν, δεν διαθέτει κανενός είδους στήριγμα. Έτσι, επιχειρεί να δημιουργήσει ο ίδιος ένα σύστημα αξιών, που οι δυο κύριοί του άξονες είναι η δικαιοσύνη και ο έρωτας. Ο Μπροχ, παρουσιάζοντας ανάγλυφα το αδιέξοδο της λογικής του παραλογισμού προλειαίνει το έδαφος για τον τρίτο τόμο, στον οποίο, κατακερματίζοντας τη συμβατική αφήγηση, θα αναλύσει τις βαθύτερες συνέπειες της κατάρρευσης του συστήματος των αξιών.

Οι Υπνοβάτες: 1888, Πάσενοβ ή Ρομαντισμός

Οι "Yπνοβάτες", η τριλογία του Χέρμαν Μπροχ που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1932, θεωρείται σήμερα ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σύγχρονης λογοτεχνίας και ο συγγραφέας της ισάξιος των Προυστ και Τζόυς. Πρόκειται για μια τεράστια νωπογραφία που καλύπτει 30 χρόνια (1888-1918) από την ιστορία της Γερμανίας και όπου έρχονται να συναντηθούν η μυθιστορηματική αφήγηση με την ποίηση και τη φιλοσοφία. Ο Μπροχ στον πρώτο τόμο ζωντανεύει με απαράμιλλη δεξιοτεχνία το τέλος του 19ου αιώνα και το λογοτεχνικό στυλ της εποχής αφηγούμενος την ιστορία του Γιόαχιμ φον Πάσενοβ, που η οικογένειά του τον αναγκάζει να γίνει αξιωματικός παρά τη θέλησή του. Ο ήρωας όταν αρχίζει το βιβλίο έχει πλέον ενστερνιστεί τα σαθρά ιδεώδη του Πρωσικού μιλιταρισμού και ζει σε μια ατμόσφαιρα νοσηρού ρομαντισμού. Η γνωριμία του με μια γυναίκα ελευθερίων ηθών, τη Ρουτσένα, η φιλία του με τον Φον Μπέρτραντ, που εγκατέλειψε τον στρατό για να γίνει επιχειρηματίας, καθώς και η επιθυμία του πατέρα του να παντρευτεί την κόρη των γειτόνων τους, την Ελίζαμπετ, και να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι, τον φέρνουν αντιμέτωπο με ορισμένα διλήμματα. Μέσα από αυτά τα τυραννικά για τον ήρωα ερωτήματα ο Μπροχ αφήνει να διαφανεί το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνική συνοχή ενός κόσμου που αργοπεθαίνει και προαγγέλει την επερχόμενη αποσύνθεση. Οι "Yπνοβάτες", μυθιστόρημα επιβλητικό μα και προφητικό, καθώς το κεντρικό του θέμα, η κατάρρευση των ηθικών αξιών, προοιωνίζεται την άνοδο του Ναζισμού, είναι ένα πολυσύνθετο έργο που ο Μίλαν Κούντερα το χαρακτηρίζει ως "τον ακρογωνιαίο λίθο της παράδοσης του σύγχρονου Ευρωπαϊκού μυθιστορήματος".

Το Σπαθί του Πεπρωμένου: Μια Περιπέτεια του Γητευτή

Και μετά την "Τελευταία Ευχή" έρχεται "Το Σπαθί του Πεπρωμένου". Το δεύτερο βιβλίο του Sapkowski, που μεταφράζεται στα ελληνικά και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Σελήνη", το αγόρασα μαζί με το πρώτο από την "Άγνωστη Καντάθ" στην Θεσσαλονίκη, γιατί αν όχι από εκεί, τότε από που; Πρόκειται ξανά για μια συλλογή διηγημάτων με πρωταγωνιστή τον "Λευκό Λύκο" ή αλλιώς Γκέραλτ. Διαβάζοντας την πρώτη σελίδα βρίσκομαι ξανά στην πολύπαθή ήπειρο του Sapkowski και ο Γκέραλτ από την Ρίβια συνομιλεί με κάποιον από τους εργοδότες του για τι άλλο; Για ένα τέρας και συγκεκριμένα για έναν βασιλίσκο. Δράκοι, άνθρωποι, νάνοι, ξωτικά, δρυΐδες, χάβλινγκς, τέρατα, μάγοι και δρυάδες συνεχίζουν να προσπαθούν να επικρατήσουν ο ένας εναντίον του άλλου στην συγκεκριμένη ήπειρο.

Το Νησί της Βροχής: Ένα μυστικό ημερολόγιο

Η Ίζι είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να επιστρέψει από την Κέρκυρα στο αγαπημένο της Λονδίνο. Ώσπου στη σοφίτα του παμπάλαιου σπιτιού όπου έχει μετακομίσει γνωρίζει την Αριάνα, η οποία θέλει να φύγει από το «νησί της βροχής» πιο πολύ κι απ’όσο η ίδια. Βέβαια, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: η Αριάνα ζει στον 19ο αιώνα… Μαζί με το (πρώην) πιο αντιπαθητικό αγόρι της Άλκης της, τον Βικένδιος, η Ίζι προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που περιβάλλει την Αριάνα. οι δυο τους θα ακολουθήσουν ίχνη καλά κρυμμένα δε ένα αινιγματικό τετράδιο μουσικής, θα κυνηγήσουν φτερωτά λιοντάρια και θα γνωρίσουν την «πραγματική» Κέρκυρα, όπου το χθες μπλέκει με το σήμερα εκεί που δεν το περιμένεις.

Η Τελευταία Ευχή: Μια Περιπέτεια Του Γητευτή

Ο Γκέραλτ από τη Ρίβια, ο μεταλλαγμένος κυνηγός τεράτων που ενέπνευσε το διάσημο RPG "The Witcher" καθώς και μια σειρά από τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Πολωνία, χρησιμοποιεί την ευστροφία του και τις ανεξάντλητες υπερφυσικές του ικανότητες για να εξουδετερώνει τις σκοτεινές δυνάμεις που απειλούν την ανθρωπότητα. Κάποτε, όμως, συνειδητοποιεί ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο σύνθετος από εκείνο που δείχνει: δεν είναι κάθε τερατόμορφο πλάσμα μοχθηρό και το ωραίο δεν είναι πάντοτε συνώνυμο του αγαθού. Ο Γητευτής: η Τελευταία Ευχή του Πολωνού ¨Τόλκιν" Άντζει Σαπκόφσκι. είναι το πιο δημοφιλές φάντασι της Ανατολικοευρωπαϊκής λογοτεχνίας, Επηρεασμένος από την Σλαβική και Βαλκανική μυθολογία ο Σαπκόφσκι δημιουργεί έναν από τους διασημότερους αντιήρωες της σύγχρονης λογοτεχνίας, τον Γητευτή Γκεραλντ της Ρίβια, μάγο, πολεμιστή, εκτελεστή που προσπαθεί να εφαρμόσει τους δικούς του ηθικούς κανόνες σε ένα κόσμο που δεν είναι τα πράγματα άσπρα η μαύρα, αλλά μια απόχρωση του γκρι. Η διάσημη αυτή σειρά που έχει κάνει τον συγγραφέα της έναν από τους σημαντικότερους της Πολωνίας.

Η βιβλιοφιλία δεν είναι αρετή

Χθες το απόγευμα καθόταν στο καφέ μαζί με τον μπαμπά του ένα μικρό μικρό κορίτσι- του δημοτικού- χωμένο στο βιβλίο του που δε σήκωνε τα ματάκια του από τη σελίδα. Της χάιδεψα τα μαλλάκια και της έδωσα ένα φιλάκι στο κεφάλι. Δεν το έκανα νοερά, σα να φιλούσα τον εαυτό μου του κάποτε. Το έκανα φανερά. Εκείνη δεν αντέδρασε, της έφτιαξα μια στάλα ντροπή, το ξέρω. Επίσης ξέρω πως κρυφά μέσα της θα ένιωσε και ζεστασιά, μια αίσθηση συνενοχής, από τον έναν βιβλιόφιλο στον άλλο.