Το Νησί της Βροχής: Ένα μυστικό ημερολόγιο

Η Ίζι είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να επιστρέψει από την Κέρκυρα στο αγαπημένο της Λονδίνο. Ώσπου στη σοφίτα του παμπάλαιου σπιτιού όπου έχει μετακομίσει γνωρίζει την Αριάνα, η οποία θέλει να φύγει από το «νησί της βροχής» πιο πολύ κι απ’όσο η ίδια. Βέβαια, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: η Αριάνα ζει στον 19ο αιώνα… Μαζί με το (πρώην) πιο αντιπαθητικό αγόρι της Άλκης της, τον Βικένδιος, η Ίζι προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που περιβάλλει την Αριάνα. οι δυο τους θα ακολουθήσουν ίχνη καλά κρυμμένα δε ένα αινιγματικό τετράδιο μουσικής, θα κυνηγήσουν φτερωτά λιοντάρια και θα γνωρίσουν την «πραγματική» Κέρκυρα, όπου το χθες μπλέκει με το σήμερα εκεί που δεν το περιμένεις.

Θάλασσα

Οι πάγοι λιώνουν, ένας αρχαίος μετεωρίτης φανερώνεται και η Γη ερημώνει. Οι μόνοι άνθρωποι που δεν προσβάλλονται από τον ιό που εξαπλώνεται είναι εκείνοι που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη μετάλλαξη μιας σειράς γονιδίων. Οι επιζήσαντες κατοικούν σε υπόγειες πόλεις και το μόνο που τους συνδέει με τη ζωή στη Γη είναι η μνήμη· ωστόσο κάποιοι λίγοι μοιράζονται τον πόθο της επιστροφής.

Κίρκη

Πολύ συχνά, οι γυναίκες στην αρχαία ελληνική μυθολογία κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες. είναι είτε δολοφονικές μέγαιρες με φριχτή κατάληξη είτε ενάρετα και τραγικά πιόνια με αμελητέα επίδραση. Η Κίρκη είναι διαφορετική. Είναι μία από τις ελάχιστες γυναίκες της αρχαιότητας που επιτρέπεται να έχει δύναμη και δεν τιμωρείται γι’ αυτό στο τέλος της ιστορίας. Δεν είναι ούτε μοχθηρή ούτε αθώα, αλλά πολυσύνθετη. Η Κίρκη αντιπροσωπεύει τη γυναικεία δύναμη και αυτό προκαλεί και τρομάζει. Είναι η γυναίκα που έχει περισσότερη δύναμη απ’ όση η κοινωνία λέει ότι πρέπει να έχει. Η Miller, με ιδιαίτερο λυρισμό και μαεστρία, υφαίνει τον χαρακτήρα της Κίρκης μεταφέροντας τα μυθικά τέρατα και τις περιπέτειές της στο σήμερα και αποδεικνύοντας πόσο επίκαιρη παραμένει η ιστορία της.

Στη Γη Είμαστε Πρόσκαιρα Υπέροχοι

«Σε ένα παλιότερο προσχέδιο αυτής της επιστολής, ένα που έχω πλέον σβήσει, σου έγραφα πώς κατέληξα να γίνω συγγραφέας. Πώς εγώ, ο πρώτος από την οικογένεια που έκανε ανώτερες σπουδές, τις κατασπατάλησα σε ένα πτύχιο Αγγλικής Φιλολογίας. Πώς ξέφυγα από τα φριχτά γυμνασιακά μου χρόνια περνώντας τις μέρες μου χαμένος στις βιβλιοθήκες της Νέας Υόρκης ανάμεσα σε στοίβες βιβλίων διαβάζοντας άγνωστα κείμενα νεκρών, που οι περισσότεροί τους ούτε που φαντάστηκαν ποτέ πως ένα πρόσωπο σαν το δικό μου θα αιωρούνταν πάνω από τις δικές τους προτάσεις – πόσο μάλλον πως οι προτάσεις αυτές θα μου έσωζαν τη ζωή. Όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι όλα αυτά –αν και το αγνοούσα τότε– με έφεραν εδώ, σε τούτη τη σελίδα, για να σου πω όλα όσα ποτέ δεν θα μάθεις».

Η Παναγιά των Εντόμων

Στην "Παναγία των Εντόμων" παρακολουθούμε τα βήματα του νεαρού αφηγητή, πού, ενώ περιδιαβάζει τους άδειους διαδρόμους του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, το μυαλό του κατακλύζεται από εικόνες του παιδικού του έρωτα. Ένα αθέατο ζευγάρι μάτια τον παρατηρεί από μακριά να περπατά υπνωτισμένος ανάμεσα σε κουφάρια ζώων και απολιθώματα. Δύο άνθρωποι φαινομενικά ανόμοιοι μεταξύ τους κινούνται παράλληλα σε αυτή τη νουβέλα, η οποία με τη σειρά της κινείται στη σκοτεινή επικράτεια του άρρητου και του μυστηριακού, εξερευνώντας την ύλη του εαυτού, του ιερού και του άλλου. Διαρκείς εναλλαγές φωτός και σκιάς, μια μεγάλη βόλτα στην ανοιξιάτικη Αθήνα, ένας έρωτας που εκπληρώνεται με τρόπο παράδοξο κι ένας άλλος που θα μείνει ανεκπλήρωτος. Μια ιστορία που ακροβατεί στο τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στον έρωτα και τον θάνατο.