Να Μ’ αγαπάς

Πρώτο review για το έτος 2021 και ο τίτλος του δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστός, σε αυτό που ζητάμε φέτος όλοι από το καινούργιο έτος, δηλαδή «να μας αγαπάει». Η Λία Νικολάου βρήκε εμένα και το blog μου μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του διαδικτύου. Αρχίσαμε να μιλάμε με αφορμή, νομίζω, το «Να με φωνάζεις με το όνομα σου» και την LGBTQI+ λογοτεχνία στην Ελλάδα, εν γένει.

Συμφωνήσαμε σε πολλά σημεία και, κυρίως, σε αυτό που και οι δύο είχαμε διαπιστώσει έως τότε∙ την ισχνή παρουσία της στην ελληνική βιβλιοπαραγωγή. Δεν πέρασε πολύς καιρός, μέχρι να μου εκμυστηρευτεί πως γραφεί και να μου κάνει την τιμή, να μου εμπιστευτεί το, ανέκδοτο τότε, πρωτόλειο της. Έτσι, έγινα ο beta αναγνώστης του έργου της.

Διαβάζοντας το «Να Μ’ αγαπάς» της Λίας Νικολάου.

Σε αντίθεση με άλλα LGBTQI+ λογοτεχνικά έργα, το «Να Μ’ αγαπάς» δεν δίνει μια ιστορία που τώρα εξελίσσεται και ο αναγνώστης ακολουθεί τον ήρωα. Περισσότερο μοιάζει σε μια εξομολόγηση. Ο αναγνώστης κάθετε σε μια καρέκλα, ο αφηγητής στην απέναντι, ανάμεσα τους ένα τραπέζι με καφέδες και ο ίδιος αρχίζει να μονολογεί τα περασμένα. Το μόνο που ζητά είναι έναν ευπροσήγορο ακροατή.

Τα δύο κεντρικά πρόσωπα της εξομολόγησης είναι ο Αλέξανδρος και ο Πάνος. Αφηγητής ο Αλέξανδρος, αποδέκτης ο Πάνος, αναγνώστης εσύ, εγώ κ.τ.λ. Ο Αλέξανδρος λοιπόν, μεγαλωμένος στη μικρή κοινωνία του Αγρινίου βιώνει την φοβικότητα του κόσμου για το άγνωστο και την διαφορετικότητα σε τρυφερή ηλικία και αυτό τον οδηγεί στο σημείο να πουλήσει το κορμί του για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Ως εκείνο το σημείο, ο Αλέξανδρος, που πιστεύει στην αρχαία δύναμή της αγάπης, δεν αγαπιέται και δεν αγαπά. Πως θα μπορούσε άλλωστε;

Η ζωή του Αλέξανδρου συναντιέται με την ζωή του Πάνου και αντιστρόφως. Οι δυο τους γίνονται αχώριστοι και η αρχαία δύναμη, στην οποία τόσο πολύ πίστευε ο Αλέξανδρος – αλλά και ο Πάνος – έκανε την εμφάνιση της. Τα συναισθήματα τους έμελλε να κρατήσουν για πάντα μιας και ακόμη και ο θάνατος μοιάζει μικρός μπροστά στα συναισθήματα των ανθρώπων.

Παραλαμβάνοντας το «Να Μ’ αγαπάς».

Η Νικολάου δημιουργεί μια εντυπωσιακά μακροσκελή ερωτική επιστολή από τον ερωμένο Αλέξανδρο στον εραστή του, Πάνο η οποία είναι, στην πραγματικότητα, ένα αριστουργηματικό «κατηγορώ» στην κοινωνία της Ελλάδας του σήμερα. Η λυρική ροή του κειμένου αποτελεί, για την συγγραφέα, έναν «δούρειο ίππο», ο οποίος εισβάλει στον ψυχισμό του αναγνώστη και τον καθηλώνει. Η καθήλωση αυτή καθιστά δυνατό τον σκοπό του κειμένου ο οποίος δεν είναι άλλος από την γνωστοποίηση της ανισότητας και των κοινωνικών αγκυλώσεων που αντιμετωπίζουν τα LGBTQI+ άτομα στην Ελλάδα καθημερινά.

Εν τέλει, οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες της Νικολάου δεν δέχονται στωικά την κακία, την μισαλλοδοξία και την σαπίλα του μικροαστισμού και της επαρχίας. Σε αντίθεση με άλλους LGBTQI+ λογοτεχνικούς ήρωες, οι ήρωες του «Να Μ’ αγαπάς» χρησιμοποιούν την τεράστια δύναμη που χαρίζει η αγάπη για να αρπάξουν την ζωή τους από τα μαλλιά και να την βαρέσουν χάμω. Η ευτυχία για αυτούς τους εραστές ήταν απόφαση και αυτοσκοπός, δείχνοντας στον εκάστοτε από εμάς πως αν κάτι είναι αληθινό στην ζωή, αυτά είναι η Αγάπη και ο Θάνατος.

«Να Μ’ αγαπάς« της Λίας Νικολάου.

Καλή Ανάγνωση.

Υ.Γ Η Λία Νικολάου, κατά κόσμον Λία Νικολάου Ματζούνη, γεννήθηκε το 1974 στον Βόλο, όπου και συνεχίζει να ζει. Φοίτησε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, ενώ διδάχθηκε τη σύγχρονη «τέχνη» του χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών και ασχολήθηκε με το web design και την κατασκευή ιστοσελίδων. Φοράει το σώμα γυναίκας από σύμπτωση και συγγράφει ακολουθώντας την απόλυτη κλίση της. Το «Να Μ’ αγαπάς» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Υ.Γ 2 Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν».